ļenkarēt

ļè̦nkarêt, (ļe̦n̂karêt Lis.], -ẽju, tr., schlenkern, baumeln, hin- und herbewegen: žīds ratuos sēž un ļe̦nkarē kājas pār vāģu virsiem Apsk. Refl. -tiês Smilt., [ļè̦nkarâtiês C.], = ļankarâtiês: (kājas ļe̦n̂karējas (hangen schlaff) pār vāģu malu Lis.]

Avots: ME II, 536