ņurkste

nurkste,

1) "?": kâ viļņi tur dūca tumša ņurkste Dünsb.;

[2) "die Brummerin"
Ve̦cāķi; ņur̂kste Mar., ein unzutriedener Brummkater; ņurkste "jem., der undeutlich spricht, caur de̦gunu ņurkst" Baltinov].

Avots: ME II, 906


ņurkste

ņurkste,

2): "kas ņurkst, ņurd" (mit ur̂) Nötk.

Avots: EH II, 116