Paplašinātā meklēšana
Meklējam 'ļipe' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā
'ļipe' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:
Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (5)
kažļipe
ļipe
ļipene
ļipene: auch Janš. Mežv ļ. II, 27, ("ce̦pure ar ļipu") Assiten, Dünsb Bērnu draugs I, 24.
Avots: EH I, 773
Avots: EH I, 773
ļipene
ļipene, auch ļipenes ce̦pure, eine Miitze mit Ohrenklappen Mag. XIII, 3, 55, Smilt.
Avots: ME II, 541
Avots: ME II, 541
Šķirkļa skaidrojumā (3)
ļipa
ļipa, ļipe, lipa Ruj., Oppek., BW. 16773, 9,
1) ein kurzes, dünnes Schwänzchen:
aitas, kazas, zaķa, vēža ļipa; vêža lipa auch als Schimpfwort: kuo tu dziedi, vēža ļipa? BW. 869. vilciņš ļipu šķurināja BW. 13572. ļipu mest, den Šchwanz bei schnellem Laufen aufwerfen: buciņš aizgājis ļipu me̦zdams LP. V, 96. ļipu atstiept, den Schwanz von sich strecken beim Sterben, sterben, auch auf Menschen übertragen: burvis ļipu atstiepis LP. VI, 14. lai mežkungs man pūš ļipā MWM. VII, 892. zaķu ļipa, eriophorum vaginatum Peņģ. Das Demin. ļipiņa,
a) der Stache] der Schnalle;
b) der Drücker an der Flinte
U.;
c) das Schwänzchen, der Zipfel:
piešūtas drēbes ļipiņas Etn. IV, 109;
2) der Hamen:
tīkla ļipa;
[3) Klappe an einer Mütze
U.;
4) ein Anhängsel
U.;
5) sich anhängender Verlust, Schlappe, Schaden
Oppek. n. U. - Aus estn. lipp "Schweif", s. Thomsen Beröringer 266].
Avots: ME II, 540, 541
1) ein kurzes, dünnes Schwänzchen:
aitas, kazas, zaķa, vēža ļipa; vêža lipa auch als Schimpfwort: kuo tu dziedi, vēža ļipa? BW. 869. vilciņš ļipu šķurināja BW. 13572. ļipu mest, den Šchwanz bei schnellem Laufen aufwerfen: buciņš aizgājis ļipu me̦zdams LP. V, 96. ļipu atstiept, den Schwanz von sich strecken beim Sterben, sterben, auch auf Menschen übertragen: burvis ļipu atstiepis LP. VI, 14. lai mežkungs man pūš ļipā MWM. VII, 892. zaķu ļipa, eriophorum vaginatum Peņģ. Das Demin. ļipiņa,
a) der Stache] der Schnalle;
b) der Drücker an der Flinte
U.;
c) das Schwänzchen, der Zipfel:
piešūtas drēbes ļipiņas Etn. IV, 109;
2) der Hamen:
tīkla ļipa;
[3) Klappe an einer Mütze
U.;
4) ein Anhängsel
U.;
5) sich anhängender Verlust, Schlappe, Schaden
Oppek. n. U. - Aus estn. lipp "Schweif", s. Thomsen Beröringer 266].
Avots: ME II, 540, 541