žvauks
žvauks, Interj. zur Bezeichnung eines dumpfen Schalles beim Fallen: žvauks zemē! Saikava.
Avots: ME IV, 843
Avots: ME IV, 843
Paplašinātā meklēšana
Meklējam 'žvauks' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā
'žvauks' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:
Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (4)
žvaukste
žvàukste 2 Gr. - Buschh., ein unzuverlässiger Mensch; wer oft (versehentlich) etwas falsch macht.
Avots: ME IV, 843
Avots: ME IV, 843
žvaukstēt
žvaukstēt
žvaukstêt,
1) schallen
Wessen (mit àu 2; bei Fallen), Lennew. (beim Zuschlagen einer Tür; bei heftigem Anschlagen mit einem schweren Holzstück); izkapts strīķējuot žvàukst 2 Saikava;
2) grundlos bellen
Saikava (mit àu 2 );
3) Unsinn redden
Nerft, Wessen; "skaņi teikties" (žvàuksti, cik gribi! es tuomē̦r neticu, ka labuosies) Saikava; prahlen Odensee (mit àu 2 ). Vgl. zvauksts und švaukstêt.
Avots: ME IV, 843
1) schallen
Wessen (mit àu 2; bei Fallen), Lennew. (beim Zuschlagen einer Tür; bei heftigem Anschlagen mit einem schweren Holzstück); izkapts strīķējuot žvàukst 2 Saikava;
2) grundlos bellen
Saikava (mit àu 2 );
3) Unsinn redden
Nerft, Wessen; "skaņi teikties" (žvàuksti, cik gribi! es tuomē̦r neticu, ka labuosies) Saikava; prahlen Odensee (mit àu 2 ). Vgl. zvauksts und švaukstêt.
Avots: ME IV, 843