apsegt [li.
apsègti], tr.,
1) jem. etw. umlegen, bedecken: apsedzu māmiņai sagšu. nezāle apsedza kapu Purap.
puika apsedzis putnus ar savu augumu LP. III, 81.
ar nāvi apsegt, töten LP. IV, 119;
2) apsegt nuo, bedeckend behüten vor jem. od. etw.: apsedz manu augumiņu nuo ļautiņu valuodām BW. 9080;
3) mit
apsekt vermischt:
jem. Spur entdecken, verfolgen, ein Wild stellen: es apsedzu caunes pē̦das BW. 11113; Sessw., PS. Refl.
-tiês, sich bedecken: apsedzuos baltu sagšu BW. 13388, 2.
viņš apsedzās ar miruoņu kauliem LP. VII, 198.
Avots: ME I,
118