II spràukt Wolmarshof, spraûkt2 Karls., grob mahlen, schroten, griesen Wid.; vgl. auch apspraukt. - Subst. spraûkumi2 Salisb., Karls., das Gries Wid., grob gemahlenes Korn als Schweinefutter Kegeln n. Latv. Saule 1927, S. 616, Ronneb., (mit aû2 ) Seyershof, (mit àu ) Wolmarshof. Wenn ursprünglich etwa - zersprengen (vgl. die Notiz zu sprauga), eigentlich identisch mit spraukt I.