bļaûre [Nerft], auch bļaura, comm., bļaũris [C., Bauske], fem. -re,der Schreihals, der Marktschreier, Maulheld AP.: tad slavēs tuos, kas sēja, dzina vagas, bet ne˙vis dīkuoņus un bļauŗus Mieriņ. [bļaũris Roop, Ruj., Nabben, ein weinerliches Kind.] Zu bļaût.
bļaũrs: auch Bauske, Dunika,Gramsden, NB., OB., Rutzau: b. cilvē̦ks BielU. bļaura pamāte Gramsden. b. laiks BielU. meila bļauru ģīmi(ein hässliches Mädchen) Kal., OB., Rutzau. - Adv. bļaũri"sehr" auch OB., Rutzau: b. gards. - I vor bļaũrs zu tilgen!
I bļaurs [um Libau, Līn., Nigr., Dond.] (li. bjaurùs),sehr böse, grimmig, schrecklich, schlecht:jūs, jaukās cerības un bļaurās jausmas Lautb. Ind. un Arija 44 bļaura meita BW. 13114. bļaurie vērši, zirgi LP. VI, 273. šis zirgs ir bļaurs; viņam klāt neej Etn. III, 67. bļaurs ceļš,schlechter, mit Kot bedeckter Weg Etn. I, 106. [bļauras(unanständige)dziesmas Rutzau]. nazis ir bļauri ass [Kalleten. - Zu bļuris, li.bjùrti"hässlich werden". Weitere Beziehungen sind unsicher: nach Zubatý Sborn. fil. I, 99 zu slav. buŕa"Sturm" (so auch nach Поржезинскiй К. истор. 90) und gr. φύρειν"vermengen" (so auch nach Prellwitz Wrtb. 2 497; anders darüber Boisacq Dict. 1042); nach Berneker IF. X, 157 f. zu gr. φεῦ"ach" und la. fū"pfui".]
Kļūdu labojums: jāizmet (zu streichen ist): bļaura meita BW.13114.