buks, Demin.
buciņš, auch
bucītis, verächtl.
buķelis,1) der Bock, das Männschen mancher Vierfüsler: kazas, stirnas b., der Ziegen -, Rehbock. Das Demin.
buciņš, bucītis als Schmeichelwort für kleine Kinder. Sprw.:
ve̦cam bukam stīvi ragi, das Alter ist eigensinnig. palaižas kâ buks uz ragiem;2) fig.,
wie das echt lett.
āzis u. d.
Bock:a) der Sägebock der Säger,b) der Eisbock, Eisbrecher,c) der Dachreiter,d) Joch, Tragbalken an brücken,e) euph. Nasenschleim: bē̦rnam buki pie de̦guna Dond.,
f) Bock beim Kartenspielen,g) bukuos iet = ķe̦katās iet Grob.
bukuos iet jeb le̦c Gruobiņas apriņķī tikai jaungada naktī Konv.
2 1702.
ziemas svē̦tki..."bukiem lēca" PS.;
h) buķelis = buciņš, der schwedische Pflug;3) in genitivischen Verbindungen:
buku dārzda, Borstengras (nardus stricta L.); buku lapas, Schlangenkraut (calla palustris) RKr. II, 68, in Dond.
scabiosa succisa L. III, 72;
buku luoki, Ackerlauch (allium vincale L.); buku uogas, Bocks- (ribes nigrum) Mag. IV, 2, 32;
buku saknes pimpinella saxifraga Peņģ.;
buku vītuols, Korb - Weide (salix viminalis L.) RKr. II, 77.
buku paunā nest, auf dem Rückn tragen: bē̦rns lūdzas aukli: nes mani buku paunā Ahs.
[Nebst estn. pukk aus mnd. buck "Bock".]Avots: ME I,
346,
347