Paplašinātā meklēšana

‡ atciči Druw. "unechte Zitzen an der hintern Seite des Euters einer Kuh, die kleiner als die eigentlichen Zitzen sind".

Avots: EH I, 137

čiči, Zitzen Etn. III, 146, BW. 26028, 11. [Aus ciči; vgl. cicis.]

Avots: ME I, 412

cičinîca Gr.-Buschh. n. FBR. XII, 74, ein vollbrüstiges Mädchen,

Avots: EH I, 269

[daiči Weinsch., (verschiedene) Gegenstände.]

Avots: ME I, 430

divriči: auch Lieven-Bersen. Mitau, Naud., Nötk., Siuxt; divriču rati Janš. Bandavā 1, 163, = divriči.

Avots: EH I, 323

divriči [Oppekaln, Ruj., Sessw., Wandsen, Angern], zweirädriger Wagen: tas nuotiks tad, kad vārna ar divričiem brauks A. XX, 300. [Als ein Lituanismus zu ritenis?].

Avots: ME I, 473

[duiriči Telssen. = divriči.]

Avots: ME I, 511

dviriči (unter dvīriči): auch Brucken; eine Bretterkarre auf zwei Rädern mit Femerstangen Platohn.

Avots: EH I, 351

dvīriči, [dviriči Wid.], eine angespannte Vorderachse (ein Zweirad) zum Balkenführen A. - Rahden n. U. [Vgl. dviriči und li. dvirãčiai "ein zweirädriger Wagen."]

Avots: ME I, 538

iči Kursiten, Schwarden, (j)ice Stelp., der männliche Same.

Avots: ME I, 701

‡ kičinât Seyershof, mit einem Zuruf kičš! Schafe, Hühner u. a. treiben.

Avots: EH I, 607

kniči, = knitāji: linsē̦klas izkultas; kur liksim kničus? - metiet laidarā! Saikava.

Avots: ME II, 246

kriči, leišu kriči, Heiligenbilder Ringen n. U.

Avots: ME II, 277

‡ kričinât "mit einem kre̦tuls langsam windigen" Frauenb.: vēja gan nav, bet k. jau var.

Avots: EH I, 652

‡ makaviči, gewisse Pilze (Pholiota caperata) Schlampen. Aus r. моховик "Kuhpilz" umgebildet?

Avots: EH I, 779

pičiņās iet, sich waschen, baden gehen (in der Kindersprache) Wain.

Avots: ME III, 212

‡ pičinât "lē̦ni sist ar sluotu" Iw.

Avots: EH XIII, 230

prīviči Oppek. n. U., Bärlapp (lycopodium L.) RKr. II. 73; A. XI, 13. Wohl mit ostle. ī aus ie; vgl. plevīši 2.

Avots: ME III, 391

riči,

1) "?": buomis speltē, divi riči uz malas BW. VI, S. 159;

2) = divriči Naud.;

3) = riķi, Fichtenreiser als Zaunspricken Kursiten;

4) "als Rader dienende Holzscheiben an einem Kinderwagen"
Bauske.

Avots: ME III, 522

I riči,

3): ein Zaun aus Strauchwerk
Bixten; panākstnieki ... pa ričiem salīduši kâ sivē̦ni burkānuos BW. 19076.

Avots: EH II, 370

‡ II riči Aahof = rices, Wagenspuren.

Avots: EH II, 370

vičinât, pfeifen (vom Star): strazdiņi vi če̦nāja BW. 2994.

Avots: ME IV, 577

‡ čičis Gr.-Würzau, der Firnis.

Avots: EH I, 292

‡ atšmaukt,

1) abziehen, abhäuten
(mit aũ ) Dunika, Kal.: a. mizu, ādu;

2) schnell od. heimlich herkommen
(mit aũ) Dunika, Rutzau: Mičis nakti atšmaucis pie Aņņas.

Avots: EH I, 174

‡ baraniņa, baranķīte, Beiname des Schafes im VI..: buč, aičiņa, baraniņa (Var.: baranķīte)! BW. 27678. Beruht auf r. барáн "Hammel".

Avots: EH I, 205

‡ bičuolis, ein Bienenzüchter Kurt.; Plur. bičuoļi, die gemeinsam Bienen züchten Gr.-Buschh., Zemkopis v. J. 1913, № 16, S. 309. Beruht wohl auf li. bičiùlis "Imker".

Avots: EH I, 218

cicis, cics BW. 24190,1 var., cice, ciča, die Mutterbrust, die Zitze bei Tieren [und Menschen]: cūka sapūst, ciči paliek (Rätsel). bē̦rnu atšķirt nuo ciča. Entlehnt.

Kļūdu labojums:
2410,1 var. = 24190 var.

Avots: ME I, 379

daĩlinât, ‡ Refl. -tiês, sich schön machen: ne˙kada lelle, kas ... darbdienā varē̦tu d. un dillināties cičiem acu priekša Janš. Bandavā II, 10 (ähnlich Mežv. ļ. II, 127 und Līgava II, 416).

Avots: EH I, 302

diveči [Salisb., Allendorf], Kokn., Setzen, divēci [wohl als divēči zu lesen] Adsel, [diveiči Kolberg], divieči Druw., also dial. in Livl. für divati, zu zweien. Bei K. Kalniņ auch: atgadījumi mūs daudzreiz saveda divečus Uoz. 58.

Avots: ME I, 471

divratu vāģi U., ein Wagen auf zwei Rädern; dafür gewöhnl. divriteņu rati, divriči.

Avots: ME I, 473

‡ divriteņi Diet., = divriči.

Avots: EH I, 323

ķetêt: schon bei Lng.; Mičis viņu ķetēja ņemt Brasche Kâ Palejas Jānis 264.

Avots: EH I, 698

kreve: auch Gr.-Buschh. n. FBR. XII, 77,

1): auch Erlaa, Linden in Kurl., Memelslrof, Saikava. Sonnaxt: uz ruokam uzme̦tas k. Linden in Kurl. guovei ciči apauguši ar kārpām kâ k. Saikava. vâts (ce̦pums) apme̦t krevi Memelshof;

4): auch Saikava (kreves).

Avots: EH I, 650

kričalas, kričas Wid., Schtitt-, Schneeschuhe N.-Bartau u. Etn. II, 1. [Auf li. kričióti "ходить, выставив тыл" beruhend? Oder mit gričalas zu vergleichen?]

Avots: ME II, 277

‡ kridžinât Frauenb., = kričinât.

Avots: EH I, 652

‡ làičene ² Lubn., làičine ² Bērzgale, Warkl., Zvirgzdine, Tdz. 36424 (mit ostle. č aus ķ ?), = ‡ làicene ² .

Avots: EH I, 711

I lìķis,

2): auch (mit ĩ ) Salis; ‡

3) = lìcis 3: pļavas lìķīši ² applūduši Saikava (das zugrunde liegende *līķi ist vielleiclnt hypernormal für ostle. *leiči). In der Bed. 2 aus mnd. līk, s. Schwers ZsIPhil. VI, 339.

Avots: EH I, 750

meîča [auch Wolm., Arrasch, Drosth., N. - Peb., Nerft, meĩča Gr. - Essern, Wandsen, Kand., Bauske, Līn., Tr., Rutzau, meîča ² Salis, Ruj., Selg., Lautb.; daneben in emphatischer Aussprache meĩča Lautb. (in lobenden Äusserungen), Drosth. (pejorativ), Demin. verächtl. meîčka N. - Schwanb., meîčuks, [nom. pl. meiči Latv. Saule 1926, S. 409, aus Kreuzb.], das Mädel: grīns tautietis mani ņēma, le̦nu meiču dē̦vē̦dams BW. 21664. daiļa meiča kruoņus pina 5813. ej, meičiņa, kambarī! RKr. XVI, 117. meiča auch zur Bezeichnung eines Schweines Etn. I, 89: [lielajai meĩčai (Sau) atskrējuši sivē̦ni Dunika.] laid meičas ganuos, lai sivē̦ni paliek mājā! Grob. n. Etn. III, 67. [Ableitung von meîta, vielleicht gleichartig mit den Kuhnamen nakča (= naktaļa), piekča (= piektdaļa), uoča (= uotaļa) in Segewold n. RKr. IV, 114; dagegen nach Sommer Balt. 108 mit dem č von veča.]

Avots: ME II, 591

II pasile: vgl. li. loc. s. pašilėj Dovydaičio Dainos, S. 252.

Avots: EH XIII, 171

‡ piču paču iet Dunika, = pičiņās iet.

Avots: EH XIII, 230

pìesviêst,

1) zu-, dazutun, -werfen:
pārduos ve̦cuo strupausi ar meičiņu, piesviedīs kādu sivē̦nu, - kas zin, varbūt parāds ienāks Plūd. LR. III, 259;

2) vollwerfen.
Refl. -tiês, sich hinzutun, hinzugesellen: ja nu es piesviežuos tai Guobzemju mātei... Alm. Kaislību varā 157.

Avots: ME III, 300

šiše Kurische Nehrung, Adv., = šite; vgl. li. šičia.

Avots: ME IV, 19

skaĩšs, Anzahl Diez n. U.: ar skaĩšu, in einer bestimmten Anzahl Wolm.; vgl. li. skaičius dass.

Avots: ME III, 866

smicis,

1) eine sehr kleine Mücke
Raiskum, Grünh., Schibbenhof, (hier auch smicumiņš) Gr.-Sessau: daudz smiču saulguozē Alksn.-Zund.; smiči C. "mudži";

2) der Löffelstint
Livl. n. Heniņ;

3) von einem Knaben:
augšā... gulēja Griša, bet nuo pretējā suola spīdēja uotra tāda paša smiča priecīgās acis A. Brigader Daugava I, 1201. Nebst smicenis, smikuči, smikulīši (und smice̦ns I?) vielleicht zu gr. σμῑχρός "klein", lat. mīcidus "winzig", mīca "ein Krümchen".

Avots: ME III, 961

sũrene(s) Wolm., Salisb., sūrene(s) N. - Schwanb., Kronw., sūriči L., U., Fiohkraut, Wasserpfeffer (polygonum hydropiper: (ravējuot) sūrenes nuo miežiem un liniem tīrumā Janš. Dzimtene ² II, 283. sakūlājušās sūrenes... pavirši izpļautas A. XX, 481; nach U. auch eine Gattung Pilze. Zu sūrs I.

Avots: ME III, 1134

svajât (li. svajóti "schwärmen, träumen, phantasieren"), faseln, Unsinn reden, flunkern Grobin n. Etn. III, 65, Dunika: tu pats vairs neapduomā, kuo tava mute svajā Janš. Bandavā I, 329. Vielleicht nebst li. sváičioti "irre reden, faseln" zu ostfries. swāien "sich schwingend bewegen", cymr. chmidl "schwindelig", chwil "sich schnell drehend", ae. swīma "Schwindel" u. a. (bei Walde Vrgl. Wrtb. II, 518 f.), vgl. Būga PФB. LXVI, 249.

Avots: ME III, 1142

teîcis ² Salis, eine niedrige, mit Riedgras bewachsene Wiese Salis; ein nasser Waldweg im Frühjahr ebenda; ein ausgehauener Wald Adiamünde: caur me̦lnuo teici ejuot LP. VI, 166; vgl. den Wiesennamen "sarkanteicis" Lvv. I, 100 (aus Sepkull) und die Gesindenamen teîcis ² ("pie strautiņa") Lvv. I, 63 (aus Treiden), tèicis 74 (aus N.-Wohlfahrt), akminteîcis ² 103 (aus Alt-Salis), akmiņteicis (aus Ubbenorm), tèiči ("tēči") 67 (aus Serbigal), teîcīši ² 106 (aus Ulpisch). Vgl. teice 1.

Avots: ME IV, 155

trè̦kât ² Warkl., = trākât, platzen: guovij ciči trē̦kā Wessen.

Avots: ME IV, 233

zabât (li. žabóti Dovydaičio dainos, S. 152) Assiten, Rutzau, (einem Pferd) das starke Gebiss einlegen: zabāt zirgu Rutzau. Nebst (aiz)zabinât, zabene II und ase̦nzabas zu li. žãbas "Ast; Zaum" (z. B. An. 327), žaba "Gerte", žaboklas "Zügel", mnd. kavele "Stück Holz", norw. kavle "Mittelstück in einem Gebiss", an. kafli "abgeschnittenes Stück", slav. zobadlo (s. Machek Indog. Jahrb. XII, 261) u. a., s. Walde Vrgl. Wrtb. I, 571, Trautmann Wrtb. 364. Apr. sbeclis "Feder im Schloss" in *sebeclis zu bessern?

Avots: ME IV, 677