aizšķērst‡ àizšķḕrst, (ein geschlachtetes Tier) aufzuschneiden anfangen (worauf eine Unterbrechung eintritt) Erlaa, A.-Ottenhof, Schwanb., Sessw.: aizšķē̦rsts sivē̦ns.Avots: EH I, 55
izšķērstizšķḕrst (li. išsker̃sti),1) zerteilen, ausschneiden: pavārs izšķērž zivi un ķidas izme̦t mēlenīcā LP. IV, 85. kungs nuokauj ķēveli, izšķērž iekšas LP. VI, 304;2) verschwenden: savu labumu, mantu, naudu. viņš izšķērda visu laipnību Rainis.Avots: ME I, 811
krumultskrumul˜ts,1): auch Behnen n: FBR. XVI, 195 (plur. krumul˜ti), Frauenb. (mit ulˆ 2 ); ‡3) Demin. krumul˜tiņš Siuxt, ein krummes Holz, mit dessen Hilfe die Füsse eines geschiachteten Schweines auseinandergespreizt werden: pakaļkulkšņuos cūkām ieliek krumultiņu un pakaŗ, ka,:var izšķērst.Avots: EH I, 659