Paplašinātā meklēšana

‡ aîzslaûkt ² Dunika, Rutzau, melkend (den Milchstrahl) hinter etwas geraten lassen: a. (pienu) aiz piedurknes.

Avots: EH I, 49

izslàukt, ‡ Refl. -tiês, sich (acc.) ausmelken: ir guovis, kas pašas sevi izslaucas Seyershof.

Avots: EH I, 480

izslàukt, tr., ausmelken: guovs bijusi izslaukta LP. VI, 1.

Avots: ME I, 799

àizriẽtinât,

1) machen, dass die Milch der Kuh zuschiesst
Polangen;

2) machen, dass die Milchdrüsen sich verhärten und weiterhin zu melken au hören:
kad guovs pilnīgi neizslaukta, tad saka, ka meitas guovi aizrietinājušas Doblen, C., JK., Neugut.

Avots: ME I, 47

krencele,

1) auch krencelis Oppek. n. U., die Dolde, Traube: nuoraun uogu krènceli ² Mar. n. RKr. XV, 120;

2) ein krummei Baum:
ve̦ca vīksne ir ne˙kam nederīga krencele Druw.;

3) ein altes, mageres Tier, namentl. eine solche Kuh:
es savu ve̦cuo, izslauktuo krenceli pārduošu Sassm.

Avots: ME II, 273

laîstît (li. laístyti), - u, ĩju, tr., freqn. zu liêt,

1) wiederholt begiessen:
puķes, kāpuostus;

2) für laitīt, streichen, massieren
BW. 20338; 20536. Refl. - tiês,

1) wiederholt sich begissen, einander begiessen:
divi upītes blakām te̦k, viena uotru laistījās BW. 3625. kad guovis izslauktas, jauni ļaudis laistās RKr. XI, 82;

2) sichillern, funkeln, glänzen:
pilī viss laistījies un mirdzējis ze̦ltā, sudrabā un dažādās ugunīs LP. III, 104. sienas laistījās nuo dārgumiem LP. VII, 624. saulē luogi laistās, kâ ze̦ltu pārvilkti Aps. zibiņi laistījās pie debesīm LP. VII, 471. acis tam laistās laimībā. Subst. laîstĩjums,

1) die Begiessung, das Begossene:
es sieviņai samaksāju par puķu laistījumu, ich bezahlte der armen Frau, weil sie die Blumen begossen hatte;

2) = laitījums, die Massage: gaŗas zeķes izde̦vušas par vē̦de̦ra laistījumu BW. 20536, 4; laîstîšana, das Begiesse: es sieviņai samaksāju par puķu laistīšanu, ich bezahlte der armen Frau für das Begiessen der Blumen, d. h. weil sie Blumen begiesst; Subst. laîstîšanâs,

1) das Sichbegiessen;

2) das Schillern;
laîstîtãjs, f. - ãja,

1) wer begiesst:
kur man sējēja, kur laistītāja BW. 13256;

2) wer streicht, massiert:
māte kuili nuojādīja laitītājas (Var.: laistītājas) me̦klē̦dama BW. 20338.

Avots: ME II, 413

maũruôt Kand., [Salis, Ruj., Serbig., AP., màurât ² Saussen, Preili, Nerft, Wandsen, Dond.], brüllen (vom Rindvieh): mauruo guovis neizslauktas BW. 6925 var. [Nach Thomsen Beröringer 269 aus liv. mour resp. estn. mõurama dass.; aber es gibt auch ein li. mauróti od. muróti "brüllen" (s. Būga Изв. XVII, 1, 35 und KZ. LII, 298), sodass es (als Reimwort zu baũruôt) sehr wohl zu le. maût III gehören kann.]

Avots: ME II, 570

saplukt, intr.,

1) verbrüht werden
Wid.;

2) käsicht werden
Siuxt, Wolmarshof: piens tāds, ka ne˙kur likt: kâ izslaukts, tūliņ it kâ saplucis LP. VI, 8;

3) Federn verlieren (von Vögeln):
vista saplukusi Ruj.;

4) verschiessen, sich verwischen (von Farben):
karuogs saplucis Jürg., Saikava;

5) sich niederbeugen:
s. pie zemes Arrasch, Gr. - Buschhof, Warkl.

Avots: ME II, 704

šļirkata,

1) ein (Milch)strahl
Fest., Stelp.: kad guovs izslaukta, var izspiest nuo pupiem vēl kādu šļìrkatu ² Erlaa, Kalz., Prl., Selb.; šļir̂kata Bers., C., Ogershof, šļirkatas Grünw., = šļirka 2;

2) = šļirka 1 Bers.;

3) ein Weib, das schnell sprechend Speichel aus dem Munde spritzt; eine Kuh, aus deren Euter die Milch nicht recht (nur in sehr feinen Strahlen) fliesst
Erlaa; wer durch die Zähne Speichel hinausschnellt Grünw.

Avots: ME IV, 72