Paplašinātā meklēšana

Meklējam 'kakale' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā

'kakale' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:

Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (2)

kakale

I kakale, comm., der Verschwender, Vergeuder Lind. n. Mag. XIII, 2, 54.

Avots: ME II, 137


kakale

II kakale,

1) [kakalis BW. 34867, 1], das männliche Glied
Frauenb., Naud., Illuxt: ve̦ctē̦vs kaktā, kakale ruokā (Rätsel);

2) der Hodensack
St. [Nach Bezzenberger GGA. 1898, 555 zu ksl. кочанъ "membrum virile"; vgl. jedoch dazu Berneker Wrtb. I, 536. Wenn es nicht etwa zu ahd. hegidruosa "Hode", d. dial. hegel "Zuchtstier" gehört, vielleicht entlehnt (in der Bed. "Hodensack" ) aus d. Kachel "Gefäss" (wie duoze "Dose; Vulva" ); vgl. auch d. kacheln "beschlafen". Dagegen nach Būga KSn. I, 19 zu kakaža.]

Avots: ME II, 137

Šķirkļa skaidrojumā (1)

kakaža

kakaža,

1) ein Holz mit gekrümmtem Ende, mit dessen Hilfe Schwungstangen und Schlittensohlen die gehörige, tadellose Krümmung erhalten:
kakaža - kādas 5 pē̦das gaŗš kuoks ar līku galu, kuŗu lietuo pie līkšu liekšanas, lai neme̦stuos gaņģī Etn. II, 50. lai slieces, tās liecuot, piegultu pie formas, tās piepiež ar kakažu A. XI, 250. līka, līka dē̦la māte, kâ līkā kakažiņa BW. 25305;

2) [auch kakazis, s. Bielenstein Holzb. 631], ein Baumstumpf mit zwei Wurzeln, der als Stütze od. als Unterlage eines Hebels beim Heben schwererer Gegenstände oder beim Herausziehen von Baumstämmen dient
Illuxt;

3) = kabu, das hervorragende Wurzelende am Sparrbalken
Oberl., St., Konv. 1

4) = kabe, ein Netz [AP.], Lasd., Serb., Nötk.;

5) eine krumme Deichsel bei den alten Flachsmaschinen
N. - Schwanb., Stom.;

6) etwas Krummes, Altes; auch als Schimpfwort:
nebija ne˙kādas krietnas ragavas, bija tikai tādas kakažas A. XVI, 283;

[7) "āķis ratiem pakaļā virves aizmešanai" Wessen. - Mit Reduplikation zu li. kẽžas "корявое, уродливое дерево"? Dagegen nach Būga KSn. I, 192 nebst kakale II zu li. kakar̃lis "ilga mentė, lenktu galu, puodams maišyti, neištraukus jų̄ iš pečiaus", r. кокора "лѣсина с корнем", кочера "суковатое дерево, коряга", кочерга "Ofenkrücke."]

Avots: ME II, 137