1)durchkriechen, sich durchdrängen: izluodājis bē̦rzu birzi BW. 10337. viņš visas pagultes izluodājis;
2)aushöhlen, Gänge machen (wie z. B. der Maulwurf): kad vabulītes izluodājušas zemi... Etn. II, 72. jaunekļi izluodāja pa visām bedrēm Dok. A. Refl. - tiês,zur Genüge kriechen, schlendern:caurām dienām pa mežu izluodājies Egl.
nùoluõdât, nùoluõžņât, intr., tr., hinund herkriechen, lange Zeit kriechend abtrampeln:lai dievs duod bagātiem kâ utei nuoluodāt! visus tavus sē̦tmalīšus tupu, rāpu nuoluodāju BW. 1241. abi ve̦cākie brāļi pa kāzām nuoluožņāja vien LP. VI, 523. [daudz kūlēju pa kuļamuo laiku tik šurp turp pa riju un ap riju nuoluodājuot Anekd. 47.]