praûls (li.
pjáulas, plur.
pjaulaĩ PФB. LXVI, 229) Neuenb., Kl., Wolm.,
praûls 2 Karls., Līn.,
praulis">praulis Ekau, Selg., Manz. Post. I, 251, (mit
aû) Trikaten,
1) praûlis Grosdohn, Arrasch, C.,
praûlis 2 Irmelau, MSil., Naud., Sessau, Annenburg, Treiden, Schibbenhof, Widdrisch,
ein moderndes od. vermodertes Stück Holz U.: Sprw.
kur tik ze̦ltu duomājām, dažkārt praulu atradām. stabs būtu sapuvis par praulu A. XX, 550.
skaidiena prauli RKr. VIII, 78.
es pie viņa (Var.:
ve̦ca) pieguluos kâ pie kāda praula ce̦lma BW. 15705, 7 var.
vītuola prauls, vermodertes Weidenholz (als Zunder gebraucht) Bielenstein Holzb. 251;
2) verächtliche Bezeichnung für einen alten Menschen: cietumā tevi ieliksim, tu ve̦cais prauls! Aps.
kas tad šim vairs - ve̦cam praulam! Saul.;
3) ein Feuerbrand U.;
elles prauls (vgl. frz.
tison d'enfer), ein Höllenbrand U.;
4) sarkani prauli U.,
Fernambuk oder Brasilienholz (in letzterer Bedeutung bei U. auch das Demin.
prauliņi). Aus *pļauls: zu pũt.Avots: ME III,
379