aizslogs
àizsluôgs (zu slêgt), Verschluss, Verschlag, verschliessbarer Raum: vilkacim nav bijis brīv aitu iz kaut kāda aizsluoga ņemt Etn. II, 86. Uozuolmāte izrādīja draudzenei visus aizsluogus A. XV, 297.
Avots: ME I, 51
Avots: ME I, 51
Paplašinātā meklēšana
Meklējam 'slogs' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā
'slogs' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:
Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (4)
slogs
sluôgs,
1): auch (mit uô 2 ) Orellen; hinter "Holzb. 649" (ME. III, 944) hineinzufügen:
"(sluodziņš)"; sluôgus liek uz liniem markā Bers., Kalz., Lubn., Saikava; arī kāpuostiem mucā uzliek sluogu Saikava. meitai mazs bē̦rns ir kâ s. uz ple̦ciem ebenda.
Avots: EH II, 530
1): auch (mit uô 2 ) Orellen; hinter "Holzb. 649" (ME. III, 944) hineinzufügen:
"(sluodziņš)"; sluôgus liek uz liniem markā Bers., Kalz., Lubn., Saikava; arī kāpuostiem mucā uzliek sluogu Saikava. meitai mazs bē̦rns ir kâ s. uz ple̦ciem ebenda.
Avots: EH II, 530
slogs
sluôgs (li. slúogas, plur. sluogaĩ Tiž. II, 473) C., Wolm., Kl., Prl., sluôgs 2 Karls., Iw., sluogs U., sluôga (li. slúoga "гнет, нажим" bei Преображенскiй Эт. слов. unter разъ ) Neuenb., sluôga 2 Līn., Plur. sluôgas Kl., Lös.,
1) sluôga C., was zum Beschweren, Niederdrücken gebraucht wird
U., z. B. ein Holzklotz (sluogs Stockm. n. Etn. II, 129) od. Stein, womit der weichende Flachs unters Wasser gedrückt wird Bielenstein Holzb. 520; 599, ein Senkstein an der Leine des unteren Netzrandes Bielenstein Holzb. 649: uzliek tautas linautiņu linu sluoga smagumiņu BW. 24741;
2) nasses, noch grünes Holz
Stockm. n. Etn. II, 129 (sluogs);
3) smilšu sluogs, der Erdhügel auf dem Grabe
U.;
4) fig., die Last
U., das Joch: grē̦ku sluogs, die Sündenlast U.;
4) auch sluoga gabals, verächtl. Bezeichnung für einen schwerfälligen Menschen:
tas guļ kâ sluoga Blaum. Be̦rta, sluoga gabals, vai jūs kustēsaties? D. kal. 1906, 117. Zu slêgt.
Avots: ME III, 943, 944
1) sluôga C., was zum Beschweren, Niederdrücken gebraucht wird
U., z. B. ein Holzklotz (sluogs Stockm. n. Etn. II, 129) od. Stein, womit der weichende Flachs unters Wasser gedrückt wird Bielenstein Holzb. 520; 599, ein Senkstein an der Leine des unteren Netzrandes Bielenstein Holzb. 649: uzliek tautas linautiņu linu sluoga smagumiņu BW. 24741;
2) nasses, noch grünes Holz
Stockm. n. Etn. II, 129 (sluogs);
3) smilšu sluogs, der Erdhügel auf dem Grabe
U.;
4) fig., die Last
U., das Joch: grē̦ku sluogs, die Sündenlast U.;
4) auch sluoga gabals, verächtl. Bezeichnung für einen schwerfälligen Menschen:
tas guļ kâ sluoga Blaum. Be̦rta, sluoga gabals, vai jūs kustēsaties? D. kal. 1906, 117. Zu slêgt.
Avots: ME III, 943, 944