Paplašinātā meklēšana

Meklējam 'targa' mūsdienu pierakstā, oriģinālpierakstā un šķirkļu saturā

'targa' ir atrasts šādos šķirkļu elementos:

Šķirkļvārda mūsdienu pierakstā (8)

targa

‡ II tar̃ga AP., (mit ar) Nötk. "izsuole". Aus r. торг.

Avots: EH II, 667

targa

targa Sessw.,

1) leeres, andauerndes Geschwätz:
Andrievs uzsāka kādu gaŗāku targu Saul. R. I, 67; ein lautes, gleichzeitiges Reden unter vielen Laud. ("neceliet istabā tàrgu 2!"), Sessw.;

2) ein Geschwätziger.
Vgl. te̦rga. Wohl aus r. торгъ "Handel".

Avots: ME IV, 132

targalēt

‡ tàrgalêt 2 Zemzare Lejasc. 114, schwatzen; unverständlich sprechen.

Avots: EH II, 667

targaļi

‡ tàrgaļi 2 Zemzare Lejasc. 114 "?".

Avots: EH II, 667

targava

targava,

1) lautes Gerede
Bers., (mit âr 2);

2) eine Schwätzerin
Bauske (mit ar̃).

Avots: ME IV, 132

targavāt

tàrgavât 2 Festen, Saikava, Warkl., laut schwatzen; vgl. targavuôt.

Avots: ME IV, 132

targavot

targavuôt Saul. "in ein längeres Gespräch treten"; "laut schwatzen" Bauske (mit ar̃); vgl. te̦rgavât. Wohl aus r. торговáть "handeln, feitschen"; zur Bed. vgl. le. tirguoties U. "handeln, feilschen; lärmen".

Avots: ME IV, 132

Šķirkļa skaidrojumā (3)

terga

te̦r̃ga C., comm., ein Schwätzer Mar.; vgl. targa 2.

Avots: ME IV, 166

tergava

te̦rgava,

1) comm., ein Schwätzer
(mit e̦r̃) Wolmarshof, (mit è̦r 2 ) Bers., Golg., Gr: Buschh., N.-Schwanb., Stomersee, (mit e̦r̂ 2 ) Schibbenhof;

2) ter̂gavas 2 Siuxt, Geschwatz: ir piere̦dzē̦ti vēl vecāki vīri, bet tiem darbs ne˙maz nerūpēja; vieglās te̦rgavās iestigt tas cita lieta! A. v. J. 1893, S. 230. Vgl. targava.

Avots: ME IV, 166

tergavāt

te̦rgavât, -ãju, tergavuôt, schwatzen (te̦rgavāt) Wid., (te̦r̂gavât 2 ) Schibbenhof, Siuxt, (ter̂gavuôt 2 ) Bauske, (tè̦rgavuôt 2 ) Gr.-Buschh., (tergavuôt) Tals., sich (laut und lange [ter-gavāt] Gramsden) unterhalten (ter̂gavlt) Wolmarshof, (tè̦rgavât 2 ) Golg. Saikava, Sessw.: kuo nu te̦rgavā niekus! tagad man nav vaļas tergavuot Vīt. 31. viņas laikam te̦rgavuo A. v. J. 1892, 1, 67. ne˙kad nevajaga gari te̦rgavuot A. v. J. 1893, S. 140. Vgl. targavât, targavuôt; mit e̦r aus ar? Das e, (für a) könnte auch aus te̦rgât stammen, falls dies zur Wurzel von terêt gehört.

Avots: ME IV, 166