triecināt
triecinât,
1) einen Ruck geben
St., erschüttern U.;
2) (wiederholt) jagen, scheuchen
(mit iẽ) Nötk.: kuo jūs tuos luopus par velti triecināt un neļaujat ēst? Nötk.
Avots: ME IV, 243
1) einen Ruck geben
St., erschüttern U.;
2) (wiederholt) jagen, scheuchen
(mit iẽ) Nötk.: kuo jūs tuos luopus par velti triecināt un neļaujat ēst? Nötk.
Avots: ME IV, 243