zemene,
zemine (li.
žemìnė "eine der Erde angehörige"; žeminė uoga Arumaa
27) Dunika, Ob.-Bartau, PlKur.,
zemeņuoga Schlehk n. FBR. VII, 47,
zemenuoga, Plur.
zemiņuogas U.,
die Erdbeere: gards kâ zemene Celm.
salda zemenīte BW. 15747.
saldanāka zemenuoga 11421, 3 var. (aus Wolm.) Sprw.:
tas kâ lāčam (vilkam RKr. VI, 988)
zemeņu uoga Br. sak. v. 388,
lecker, aber winzig Spiess n. U.,
nicht ausreichend Seew. n. U.
dārza, lauka (meža) zemene, die Garten-, Walderdbeere. es nuoviju vainadziņu nuo zemeņu lapiņām BW. 5854, 1.
iemeta čarku viegli kâ zemeni Plūd. Rakstn. II, 317.
nuolasa kâ pirmās zemenes B. Vēstn.
zemenēs iet Ar.,
Erdbeeren zu pflücken gehen.Avots: ME IV,
709,
710