zìemmitis (Part. praet. act., auch Subst.; li.
žiemmitỹs "ein durchgewintertes Haustier"), ziemu mitis Ahs.,
ziemas mitis Frauenb.,
ein Jährling Brasche (eig.:
wer einen Winter gelebt hat): uz precībām saimniekam bija jāduod puisim ziemmitis zirgs, ziemmituse guovs, aita... BW. III, 1, S. 74.
labs ziemmitis teļš Janš. Dzimtene
2 II, 46.
lielāks par ziemmiti teļu Janš.
ziemu mitis kumeļš Ahs.
viens (sc.: teķis) ziemmitis, uotrs šā gada jē̦rs Janš. Precību viesulis 30.
ziemmituša vepŗa Dzimtene
2 I, 91.
Avots: ME IV,
743