aizdurt
àizdur̃t,
1) hinter etw. stecken: aizdurt puķi aiz ce̦pures;
2) durchstechend etwas befestigen:
aizdurt ar puļķi de̦sas gaļu;
3) stechend verletzen, anstechen, anspiessen, Stichwunden beibringen:
jē̦rs pašu laiku aizdurts Kaudz. M.; bildl.: kā aizdurta viņa krita uz savu bē̦rnu Aps. IV, 19. v. staigāja kā aizdurts A. VIII, 1, 97, wie von der Tarantel gebissen.
Avots: ME I, 23
1) hinter etw. stecken: aizdurt puķi aiz ce̦pures;
2) durchstechend etwas befestigen:
aizdurt ar puļķi de̦sas gaļu;
3) stechend verletzen, anstechen, anspiessen, Stichwunden beibringen:
jē̦rs pašu laiku aizdurts Kaudz. M.; bildl.: kā aizdurta viņa krita uz savu bē̦rnu Aps. IV, 19. v. staigāja kā aizdurts A. VIII, 1, 97, wie von der Tarantel gebissen.
Avots: ME I, 23