atrast
atrast [li. atràsti],
1) tr., wieder auffinden, wiederfinden,
jetzt meist für das wenig gebräuchliche Simplex rast, finden: gan gāja meklēt, bet nekur atrast LP. VII, 41. es atradu atradnīti, ich fand ein Fund. Ar. 1834. atrast mieru LP. IV, 22, paduomu I, 88, žē̦lastību Sprw.: atradu gardu, apēdu pats. atruon kā dūci makstī, es war leicht zu finden;
2) intr., sich entwöhnen:
nuo darba; zirgi atraduši pucēšanu, verlernt, sich putzen zu lassen; mit abhäng. Inf.: viņš atradis strādāt. Refl. -tiês,
1) sich finden:
abi viens uotru atradušies BW. III, I, 42;
2) sich befinden:
ve̦lns nezinājis, kur atruonas, kur ne LP. VII, 106;
3) sich einfinden, geboren werden:
sievai atruodas dē̦ls, ķēvei kumeļš.
Avots: ME I, 184
1) tr., wieder auffinden, wiederfinden,
jetzt meist für das wenig gebräuchliche Simplex rast, finden: gan gāja meklēt, bet nekur atrast LP. VII, 41. es atradu atradnīti, ich fand ein Fund. Ar. 1834. atrast mieru LP. IV, 22, paduomu I, 88, žē̦lastību Sprw.: atradu gardu, apēdu pats. atruon kā dūci makstī, es war leicht zu finden;
2) intr., sich entwöhnen:
nuo darba; zirgi atraduši pucēšanu, verlernt, sich putzen zu lassen; mit abhäng. Inf.: viņš atradis strādāt. Refl. -tiês,
1) sich finden:
abi viens uotru atradušies BW. III, I, 42;
2) sich befinden:
ve̦lns nezinājis, kur atruonas, kur ne LP. VII, 106;
3) sich einfinden, geboren werden:
sievai atruodas dē̦ls, ķēvei kumeļš.
Avots: ME I, 184