atspūta
atspùta (dial. für atpūta) Etn. III, 105; PS.; atspùtinât für atpūtinât, atspùstiês für atpūstiês, sehr weit verbreitet, auch in solchen Gegenden, wo das infigierte Reflexivpronomen jetzt ungebräuchlich ist.Avots: ME I,
196
atspūta
atspùta,
1): auch (mit û 2 ) Orellen n. FBR. XI, 46, Salis; ‡
2) ein Wasserloch in einem sumpfigen Morast ("purvs tâ kâ atspūšas, kad viņi atstāj tuo ūdenï) Orellen; ‡
3) "zemes tvans" Salis: kamēr pērkuons nav zemi iztricinājis, nuo zemes nākuot tāda atspūta; zeme vienmē̦r atspūšuoties; kad tanī reizā gadās mazgāt vai gulēt zemē, kad atspūta nāk, tad dabū zemes vainu.Avots: EH I,
170,
171