aušķenes

aušķenes Mar. RKr. XV, 122, Oppek. n. U., auch aušenes, f. av(iet)enes Konv. 2 262. [aušķ- wohl aus * avišķ-; vgl. aviškas.]

Avots: ME I, 230


aušķenes

aušķenes: auch Alswig, (mit aû) Kl.- Laitzen.

Avots: EH I, 189