baduôt [li. badúoti "andauernd Hungersnot leiden" ], gew. refl. baduoties, geizen, sparsam sein, von dem vorhandenem Vorrat aus Geiz keinen vollen Gebrauch machen: kur man senāk ar pienu bij jābaduo, tur man tagad atliek. nebaduojies vis ar drēbi.

Avots: ME I, 248, 249

baduôt, Refl. -tiês: kuo tu te baduojies? duod pilnīgu mē̦ru! AP.

Avots: EH I, 198