baugurs
baũgurs (russ. бугóръ "Hügel"), die Anhöhe, der Hügel PS., C., Etn. III, 169. [Nebst bugurains "höckerig" u. a. oder aber zu ai. bhugná-ḥ "gebogen" u. a. oder aber zu got. biugan "biegen" u. a. bei Walde Wrtb.
2 322, Fick Wrtb. III 4 , 273, Feist Wrtb. 2 71 und Boisacq Dict. 1022 f.]
Avots: ME I, 267
2 322, Fick Wrtb. III 4 , 273, Feist Wrtb. 2 71 und Boisacq Dict. 1022 f.]
Avots: ME I, 267