biks

biks LP. VI, 147, Buschh. [fem. bikate Kreuzb.], der Zauberer, die Z-in.

Avots: ME I, 295


biks

biks,

1): auch Pas. VII, 269, Jerkull, Mezküll, Oknist;

2) ein böser Bube
Neik. Zur Bed. 2 vgl. bikus.

Avots: EH I, 218


biks

II biks, ein Hammer zum Steinespalten. Aus d. Bicke?

Avots: EH I, 218