brukšņi

brukšņi [brūkšņi Lennew.],

1) dürre Wurzeln, Äste, Blätter, Abfall von Strauchwerk
Kand., Sassm., Selg. n. Etn. III, 130;

2) fig., das Gesindel:
Kandavas sukšņi brukšņi, Krethi und Plethi.

Avots: ME I, 339


brukšņi

brukšņi,

1): niedriges Gehölz
Sassm.: kas te par mežu - tik b. vien!

Avots: EH I, 245