bābiņa
bãbiņa, Dem. v. bãba,
1) der Abendstern
Etn. II, 187, A. XIV, 242; MWM. XI, 192; [vgl. russ. бáбы "Plejaden"];
2) ein wertikales Brett zum Schwingen des Flasches,
stāvus kājā ielikts aptē̦sts dēlis, uz kuŗa linus kulsta Konv. 1 172;
3) ein Haarschopf, wie ihn die Frauen, wenn sie aus der Badstube kommen, auf der Stirn drehen
Selg. n. Etn. III, 161;
4) bābiņā(s) lakatu apsiet U., das Tuch glatt, rund um den Kopf binden];
5) nach Etn. IV, 129 auch gleichbed. mit lākturis.
Avots: ME I, 270
1) der Abendstern
Etn. II, 187, A. XIV, 242; MWM. XI, 192; [vgl. russ. бáбы "Plejaden"];
2) ein wertikales Brett zum Schwingen des Flasches,
stāvus kājā ielikts aptē̦sts dēlis, uz kuŗa linus kulsta Konv. 1 172;
3) ein Haarschopf, wie ihn die Frauen, wenn sie aus der Badstube kommen, auf der Stirn drehen
Selg. n. Etn. III, 161;
4) bābiņā(s) lakatu apsiet U., das Tuch glatt, rund um den Kopf binden];
5) nach Etn. IV, 129 auch gleichbed. mit lākturis.
Avots: ME I, 270