cunduŗuôt, sich ärgern; schimpfen Gr. - Sess.

Avots: ME I, 397

cunduŗuôt: oficieris, cunduruodams par tādu cūcību, ieskrien kajītē Mek. Deb. v. 1873, S. 59; cuñduruôt Mesoten "leise, für sich sprechen".

Avots: EH I, 279