cērve

cērve Wain., cẽre, auch cẽris, [cel,ra Lng.], der Wocken, Rocken am Spinnrade A. XI, 83; [vgl. dzẽrve 3].

Avots: ME I, 378


cērve

cērve: linu saujas aptīdamas ap cērvi Janš. Mežv. ļ. II, 95. Falls cēre älter ist als cērve (wie Büga Liet. k. žod. CXI annimmt), ist cērve daraus vielleicht unter dem Einfluss von dzērvīte und dzērve 3 entstanden.

Avots: EH I, 268