I dâbt [Lis.], -bju, -bu, tr., schlagen, hauen: viņš gribēja mani dābt Schujen. puisis sunim dāba ar kuoku Druw. kad grābšu, tad dābšu pa kaklu Drsth. Zu li. dóbti "убивать до смерти", [engl. dab "leise schlagen" u. a., s. KZ. LI, 290].

Avots: ME I, 446

[II dâbt (meist mit iz-) Domopol, Warkhof, = dabât.]

Avots: ME I, 446

II dâbt: auch Skalsta.

Avots: EH I, 311