dancināt
dañcinât,
1) fact., tanzen lassen:
tautietis savu kumeliņu augstu sē̦tu dancināja;
2) mit jem. tanzen:
vai redzi, jau uotrreiz tas dancina tuo pašu Alm.;
3) = dancuôt: Jānīt[i]s danci dancināja BW. 32865.
Avots: ME I, 436
1) fact., tanzen lassen:
tautietis savu kumeliņu augstu sē̦tu dancināja;
2) mit jem. tanzen:
vai redzi, jau uotrreiz tas dancina tuo pašu Alm.;
3) = dancuôt: Jānīt[i]s danci dancināja BW. 32865.
Avots: ME I, 436