dencis
deñcis [Ruj.],
ein Knabe von 13 od. 14 Jahren. dencis ir zē̦ns, kas,gana gadus beidzis, sāk pie lauka darbiem iet Ruj., Krem.;
ein kleiner, derber Junge U.;
[dèncis 2 Laud.,
ein unartiger Junge. - Wohl zu de̦nkts.]Avots: ME I,
454,
455
dencis
deñcis:
auch Salisb. (mit der Bed. wie in Ruj.); ein (kleines) Kind Naukschen, Seyershof.Avots: EH I,
315