dildināt

I dildinât, etwas beständig in den Händen hin u. herkehren, z. B. ein kleines Kind Kalleten, [Ahswikken; auf den Knieen schaukeln Selb.].

Avots: ME I, 467


dildināt

I dildinât: zē̦ns pirktuo nazi pa ruokām vien dil˜dina NB. Ursprünglich identisch mit dildinât II (li. dildinti)?

Avots: EH I, 320


dildināt

[II dilˆdinât 2,

1) stumpf machen;

2) abnutzen:
kuo par velti manus rīkus dildini? Dond.]

Avots: ME I, 467