dobums
duôbums [Serbigal, AP., dùobums 2 Nerft],
1) die Höhlung, die hohle Mitte eines Baumes:
vīrs ielīdis uozuola duobumā LP. IV. 168 ;
2) luogu duobums, die Fensternische
A. XVI, 501 ;
3) das Loch:
mūŗuos senāk bijuši duobumi (caurumi) LP. VI, 206 ; vgl. duobjums.
Avots: ME I, 532
1) die Höhlung, die hohle Mitte eines Baumes:
vīrs ielīdis uozuola duobumā LP. IV. 168 ;
2) luogu duobums, die Fensternische
A. XVI, 501 ;
3) das Loch:
mūŗuos senāk bijuši duobumi (caurumi) LP. VI, 206 ; vgl. duobjums.
Avots: ME I, 532