driegns

I driegns, unpässlich V.

Avots: ME I, 502


driegns

[II driêgns 2 Essern, driẽgns Jürg. (driegna zeme), = drẽ̦gns; daneben gebe es ein driẽgns "einschüssig" in Spahren: dr. purvs, driegna pļava.]

Avots: ME I, 502