drudēt

I drudêt, sich zufrieden geben [Lng.].

Avots: ME I, 502


drudēt

II drudêt Oberl. n. U., = drebêt. zittern, [Nach Leskien Nom. 259 zu druvis "der Schauder"; vgl. auch draudêt.]

Avots: ME I, 502