glenst

glenst [vgl. nuogleñst] od. *glendêt, sechen, suchen: lien, pelīte, caur zemīti, glendi manu mūža namu BW. 27409, 1 (aus Zirau). [Als Kuronismus zu aksl. glȩdati, r. гляд#ть "schauen", air. inglennat "vestigant" und mengl. glenten "einen Blick Werfen*, mhd. glanz "Glanz" resp. norw. glindra "blinzeln" u.a.]

Avots: ME I, 625


glenst

‡ glen̂st 2 , -žu, -du Frauenb., (kaum) wahrnehmen. Vgl. *glenst.

Avots: EH I, 392