glīdens
glīde̦ns, [in Planhof: glīdains],
1) glitschig:
glīde̦na maize Ruj., Plm.;
2) wässerig:
glīde̦ni kartupeļi Plm.;
[3) glîde̦ns 2 Ruj., glatt:
gl. kuls].
Avots: ME I, 627
1) glitschig:
glīde̦na maize Ruj., Plm.;
2) wässerig:
glīde̦ni kartupeļi Plm.;
[3) glîde̦ns 2 Ruj., glatt:
gl. kuls].
Avots: ME I, 627