grazns
grazns [li. grãžnas resp. (Lit. Mitt. V, 154) gražnus] Mag. III, 2, 117, Suhrs, Alschw., Kabillen, BW. 13940 var. [aus Windau], 14132 var. [aus Rothof], 24127 aus Edw.], graznums, graznuôtiês BW. 20863 [aus Windau], = gre̦zns, gre̦znums, gre̦znuoties.
Avots: ME I, 641
Avots: ME I, 641