grûstelêt C., grũstelêt [Nigr.], Kand., -ẽju, von Zeit zu Zeit stossen, herum- stossen: ze̦nu, meitu. Refl. -tiês, sich herumstossen: sāka grūstelēties un pluosīties gar tuoveri LA. Bei Lautb. L. 190 grūstalāties.

Avots: ME I, 668

grûstelêt: auch Gr.-Buschh. n. FBR. XII, 85, (mit û ² ) Ramkau: vējš grūstelē duris Ramkau.

Avots: EH I, 412