iekaru

I ìekaru, [iẽkaru MSil., iekarus Geisthof] (Gegensatz: atkaru) od. uzkumu iesieta izkapts [Jürg., Bers.], eine Sense, die so an den Stiel befestigt ist, dass ihre Spitze dem Stiel zu nahe steht, indem die Sense mit dem Stiel einen spitzen Winkel bildet.

Avots: ME II, 25


iekaru

II iekaru, [= iekāre̦ns M. Aron.]: nuo iekaru siênu plankumiem A. Up. Duomas III, 664.

Avots: ME II, 25