iežāvāties
ìežãvâtiês, ìežãvuôtiês,
1) anfangen zu gähen:
tē̦vs iežāvājās;
2) ins Gähnen kommen und vom Gähnen nicht loswerden können, sich ans Gühnen gewöhnen:
kad iežāvājas, tad nevar beigt žāvāties.
Avots: ME II, 93
1) anfangen zu gähen:
tē̦vs iežāvājās;
2) ins Gähnen kommen und vom Gähnen nicht loswerden können, sich ans Gühnen gewöhnen:
kad iežāvājas, tad nevar beigt žāvāties.
Avots: ME II, 93