izdirnēt

izdirnêt, intr., abzehren, verkommen: viņš tâ izdirnējis, ka kauli un āda vien palikuši Etn. I, 31; izdirnējis zirgs ibid. Refl. - tiês, müssig, vergeblich lange Zeit warten: izdirnuos caurām dienām viena pati Alm.

Avots: ME I, 728