izkapts, - s, izkapte, die Sense: izkapts ņe̦m, kuoxž labi zāli, schneidet gut; izkapti kapināt, brucināt, schärfen. Sprw.: izkapti brucinuot darbu nekavē. izkapti atakrā, - uzkumā siet, die Sense an den Stiel in stumpfen, - spitzem Winkel bilden. Sprw.: viņš pļauj visu ar tuo pašu izkapti A. V, 132. In Lös. n. A. XI, 170 izkapts - paša kalta, pirkta - daļģe. Zu (iz)kapât.

Avots: ME I, 748

izkapts: izkapte auch BW. 2218, Demin. izkaptīte 28650, 4, nom. s. izkaptis Rutzau n. FBR. VII, 121; tie akmeņi, kuo izkapte ķeŗuot, vairs neauguot Frauenb.

Avots: EH I, 453