izlaicīt

izlaicît (li. išlaikýti "aushalten; unterhalten" ),

1) "izmitināt" PlKur. (mit ); aufbewahren (mit ài 2) Kaltenbr.: i. gaļu da vasarai;

2) kas var dūmu zagli i. Für. I "wer kann sich vor einem Hausdieb in acht nehmen?"
Refl. -tiês (s. I, 760): mežsargs izlaicīdamies (= izvairīdamies) atteica Pas. II, 360 (aus Leegen).

Avots: EH I, 461