izblaizît, tr.,

1) wiederholt gründlich streichen, massieren:
ej nu pie ve̦cmātes, lai tevi izblaiza;

2) gründlich schlagen, durchprügeln
Mag. III, 1, 116: es viņam izblaizīju mīkstumus A. XIV, 1, 409.

Avots: ME I, 717

izlaizît (li. išlaižýti), tr., auslecken: gruzi nuo acs. izlaizījuši kreima ķērnes BW. 30158.

Avots: ME I, 762