izmaut [li. išmáuti], abzäumen, den Zaum ebnehmen (einem Pferde): dzelzi izmāvis Vit. 85. [Refl. - tiês, abgezäumt werden Wid.]

Avots: ME I, 769

I izmaut: izmaût zirgu Oknist.

Avots: EH I, 465

‡ II izmaût Oknist, herausschwimmen: i. malā Kalz., Lubn. nuo jūŗas izmaun ... līde̦ka Pas. IV, 277 (aus Domopol; ähnlich VII, 482). Refl. -tiês Lubn. n. Fil. mat. 27, = izpelˆdêtiês.

Avots: EH I, 465

‡ III izmaut Schwamb., einen brüllenden Laut von sich geben (perfektiv): guovs nepaguva ne i.

Avots: EH I, 465

‡ IV izmaut Warkl. "(mit der Hand) winkend herauslocken": gan māvu ar ruoku, lai nāk šurp, bet nevarēju i.

Avots: EH I, 465