izrumelēties
izrumelêties, izrumulêtiês,
1) sich zur Genüge mit Wasser begiessen
(s. rumelēt): vai jau meža sargim tik ātri ar Annu izrumelējušies JU.;
2) sich zur Genüge im Kot wälzen:
daža cūka izrumelējusies A. XVI, 499.
Avots: ME I, 793
1) sich zur Genüge mit Wasser begiessen
(s. rumelēt): vai jau meža sargim tik ātri ar Annu izrumelējušies JU.;
2) sich zur Genüge im Kot wälzen:
daža cūka izrumelējusies A. XVI, 499.
Avots: ME I, 793