izspirgt

izspir̃gt, intr., frisch, munter werden, den Rausch verlieren: bet vē̦lāk viņš izspirdzis MWM. V, 198.

Avots: ME I, 802


izspirgt

izspir̃gt,

1): meitai izspirga (verging)
miegs Pas. IV, 391 (aus Atašiene); ‡

2) genesen
Ahs.: slimniece sāk i. ‡ Refl. -tiês,

1) "sich wieder erholen"
Stender Deutsch-lett. Wrtb.;

2) sich ergötzen
Stender Deutseh-lett. Wrtb.;

3) sich auswettern
Stender Deutsch-lett. Wrtb": bites saulē izspirgstas, die Bienen wettern sich aus.

Avots: EH I, 482